Musketiers

“Een voor allen, allen voor een” is dé samenvatting van deze ‘finale wedstrijd’ van de 1^e competitiefase. De jongens streden voor elkaar en het veld, voor de jongens die er in het veld niet bij konden zijn met de support van de jongens die ‘in spijkerbroek’ tot de zijlijn veroordeeld waren.
Het was de apotheose van weer een bijzondere week. Door schoolkamp kon er niet met de volledige ploeg getraind worden. Tijdens het schoolkamp werden de Corona maatregelen, zoals wel verwacht kon worden, weer eens aangescherpt, waardoor de schoolkampen van komende week helaas geen doorgang kunnen vinden. Gelukkig mochten de jongelui, zij het zonder publiek, deze competitiefase wel voltooien en hopelijk, maar ik vrees met grote vrezen, ook de rest van het geprogrammeerde seizoen. Want Covid-19 waart nu wel, zeker hier in de Randstad, flink rond. De geluiden van besmettingen komen dit keer frequenter en dichterbij dan tijdens de 1^e golf, waar gedacht werd dat alleen het de carnavalsvierders en après-skiërs zou treffen …  
Bij deze past goed op jezelf en je naasten en hopelijk kan het voetbalplezier van de jongens, zij het met beperkingen, doorgang vinden.

We troffen vandaag de, ongeslagen, koploper van de 1^e competitiefase, waarbij elk punt dat we op Sporting zouden kunnen houden, zéér welkom voor de stand zou zijn. Onze huidige 4^e positie, van 6, kon vandaag als alles mee zou zitten nog een 2^e, maar ook 5^e plaats worden en dat betekende zowel uitzicht een mogelijk zwaardere, maar ook lichtere volgende competitiefase..

Ow ja, er werd ook nog gevoetbald én hoe!

Tegen de verwachtingen vooraf in, was de 1^e kans voor ons. Een schot dat rakelings langs de paal ging, werd door onze gasten, van DVSU, met een scherpe tegenaanval beantwoord. Na 4 minuten was het 1-1 in kansen, ofschoon die van ons toch wel iets groter was…
Het gehele 1^e kwart was de wedstrijd in balans, aanvallen, kansen en counters over en weer. Echt een pupillen pot. Onze jongens staken zoveel energie in de wedstrijd dat er gevreesd werd, dat ze dit met 8 man geen 50 minuten vol zouden houden. Het spectaculairste moment halverwege het kwart was de flying-kick van Mats, die als hij zijn teennagels vanochtend niet geknipt zou hebben, voor de 1-0 had gezorgd. Een bekeken ‘in-dribbel’ werd door Klaas, subtiel doch met voldoende snelheid, richting de 2^e paal gekruld, helaas millimeters te hoog voor de met uitgestoken been in de lucht hangende rechter spits!
Kwart 2. Vlammend kwamen de jongens uit de startblokken en na 2 minuten kwam de, inmiddels bekende, steekbal van Tim de Bree op Klaas, 1-0! En er was toch wel een kleine kreet van opwinding langs de zijlijn te bespeuren, omdat deze voorsprong vooraf niet echt verwacht was. En ook halverwege dit kwart een briljant moment van Mats, die een bekeken pass met een lobje over de keeper en centimeters boven de lat plaatste. In de slot minuut kwam DVSU eindelijk langszij. Eindelijk verzilverden ze een van de vele counters die ze hadden, die vrijwel allemaal door Baai geneutraliseerd werden of alsnog gekeerd door onze doelman.

De 2^e helft, wat konden we verwachten? Hoe fit en gemotiveerd waren onze jongens nog. Antwoord: héél erg!
Vanuit de afstap zocht Feddo, zoals als vaker in deze wedstrijd, zijn jongere broertje in de voorhoede waarna er direct druk naar voren werd gezet (waar sinds O10 flink op getraind wordt). Dit leidde tot een in-dribbel op 2 meter van de achterlijn van DVSU. De bal kwam weer eens voor de voeten van onze jongeling, die hem onderkant lat over de doelman werkte. En daar stond Amir, heel attent kopte hij de bal binnen. En dat terwijl hij slechts enkele minuten daarvoor de keepershandschoenen nog aan had. 2-1, wat een weelde.
Maar de jongens gingen door en binnen 3 minuten ‘na de thee’ schoof Odin een afvallende bal, bekeken langs de doelman van DVSU. Dit was nog niet alles, want zowat in het fluitsignaal van het 3^e kwart schoot Amir vanuit een scrimmage zijn 2^e binnen.
Q4 werd uiteindelijk wél een echte slijtageslag. Het flitsende voetbal werd langzaam verruild voor het Engelse kick-and-rush, waarbij de rush steeds minder en minder werd. Onze verdediging werd steeds zwaarder getest. Waarbij ondermeer Baai deze test eenvoudig doorstond en Tim Bulsink het snot nu echt voor de ogen had, wat gooide hij er een energie in vandaag. In de slotminuten werd het toch nog even nagelbijten en werd het eindsignaal vurig gewenst. Helaas moesten we nog 2 tegendoelpunten incasseren, maar gelukkig hadden we een marge en bleven alle punten netjes op Sporting’70.

Moe, maar zeer voldaan waren de gezichten van onze jongens met een prestatie van formaat, waarbij het schouderklopje van Daan en Crijn goed werd ontvangen en deze prestatie met Sven en Luuk in gedachten erbij in de afsluitende penaltyreeks bekrachtigd werd!

Tot slot, het was vandaag zo’n wedstrijd, die met verschillende woorden samengevat had kunnen worden. Deze wil ik de frequente lezer niet onthouden en geven weer mogelijkheden voor een volgend wedstrijdverslag.
Focus, maakte volgens coach Rik het verschil met voorgaande wedstrijden
Fel, dat waren ze allemaal 48 minuten lang
Verdiend, dat was de uitslag zeker
Teamgeest, die zat er goed in
Power, kenmerkte het spel dat op de mat werd gelegd
Toppers, dat waren ze stuk voor stuk
Mats, met een doelpuntje had hij die eer, als 8-jarige tussen de 10-ers, zeker verdiend
Primeur, die waren er verschillende:
* voor het eerst misten we maar liefst 4 spelers
* de eerste rugblessure na een ‘plat op m’n back-flip’
* de eerste wedstrijd zonder publiek
* de eerste wedstrijd waar rij-ouder zeer breed geïnterpreteerd werd, waardoor er meer gasten dan leden van Sporting’70 langs de velden stonden … en wat doe je als je van buiten de gemeente grenzen komt om je kind naar een thuiswedstrijd te brengen
* voor het eerst, in een KNVB georganiseerde wedstrijd, invallers onder leiding van coach Rik. Welke ook nog eens een volledige wedstrijd speelde. Dank Baai en Mats, een prima wedstrijd op de mat gelegd … Mats … ja ja onze team-mascotte die bij O8&9, bij de afsluitende strafschoppenserie standaard het slotakkoord vormde, debuteerde in het team van z’n grote broer! Nadat geconstateerd werd dan één van onze jongens echt niet kon spelen, stonden we ineens op -1 …
* en tot slot is dit verslag het eerst gepubliceerde van dit seizoen, hopelijk volgen er meer nu het publiek langs de velden voorlopig niet welkom is