MO17-1 wint wel de 2e helft

Op papier moest het deze zaterdag gebeuren, eindelijk een keer winnen in de 4^e divisie. Stedeco MO17-1, onze tegenstander deze zaterdag had, tegen twee dezelfde tegenstanders, net iets ‘dikker’ verloren. Dus er was vooraf heel veel optimisme (misschien wel teveel?). Maar iedereen kent de disclaimer, resultaten uit het verleden geven geen……. En dat bleek ook vandaag weer.

We begonnen met het eigen team aan de wedstrijd. Voor de zekerheid hadden we echter, vanwege een afwezige en wat blessure restjes, twee meiden uit de MO19-2 op de bank. En die moesten al snel aan de bak. En dat deden ze uitstekend. Helaas was het de dag dat we onze, tot nu toe, minste wedstrijd speelde. Niet dat het heel slecht was, zeker niet, maar het was gewoon 10% minder dan wat we moeten kunnen. En dat net op het moment dat het eigenlijk 10% meer had moeten zijn. Dat heb je soms. Dan is de passing slordig, de aannames kunnen beter en we staan in balbezit over de middenlijn te vaak met onze neus de verkeerde kant op.

Al moet ik zeggen dat Stedeco het ook slim speelde. Zonder gemeen te zijn speelde ze net iets fysieker dan wij. Maar bovenal lieten ze ons opbouwen tot het middenveld, loerend op balverlies om er dan gevaarlijk uit te komen. Onze meiden moeten leren opbouwen en dat deden ze ook, hartstikke goed, maar de tegenstander had zo zijn eigen strijdplan. En dat deden ze, zeker in de 1^e helft, slimmer dan wij.

De 1^e helft kabbelde desondanks een beetje. Beide teams waren optisch aan elkaar gewaagd. Het strijdplan van Stedeco in combinatie met persoonlijke fouten (zoals het centrale duo wat zich verslikt in een diepe bal, de rechtsback die de bal verkeerd terugspeelt) leiden echter tot een 0-3 achterstand. Fouten zijn niet erg, die maakt iedereen wel eens. Maar ze zijn wel extra pijnlijk als de tegenpartij een spits heeft die ze meteen afstraft.

In de 2^e helft gaat het wel beter en scoren wij met een licht andere tactiek (iets minder opbouw, iets meer lange ballen) de 1-3. Helaas maakt Stedeco de 1-4 doordat wij te slap zijn in een duel rond de middenlijn (!). Daarna (maar ook ervoor al) wordt er door de tegenstander wat tijd gerekt. Toch maken wij nog 2-4 nadat de rechtsvoor een diepe pass verlengd. Deze rolt, van een behoorlijke afstand, traag in de goal.

De wedstrijd kende ook nog een hilarisch moment toen wij na onze 1-3 weer vrolijk aftrapten en de scheidsrechter dit liet gebeuren. De coach van de tegenstander liet zich echter niet foppen. We konden er langs de lijn met zijn allen hard om lachen.

Wederom dus aan de verkeerde kant van de score zonder dat we veel minder waren of weggespeeld zijn. Zoals al eerder aangegeven, het zit hem in de details die wij net wat minder in de vingers hebben, en waar we 2x per week (en niet 3x zoals de meeste van onze tegenstanders!) hard op trainen. Dat moet een keer goed vallen! Met een vrije zaterdag in het verschiet en met steeds minder blessures moeten we de volgende wedstrijd tegen Excelsior Rotterdam hopelijk weer met alleen ‘eigen’ meiden kunnen spelen. En wie weet….!