Vijfde plaats voor JO19-3

Vandaag de laatste competitiewedstrijd. Tegenstander was JSV Nieuwegein JO19-4, een ploeg waar we eerder een monsterscore tegen haalden. Van tevoren wisten we dat het geen makkelijke wedstrijd zou worden, ook al omdat JSV redelijke uitslagen de andere teams wist te halen.

Met alleen Appie er niet bij sloten we het seizoen in stijl af. Net als de gebruikelijke logistieke probleempjes vooraf. Maar we waren uiteindelijk op tijd en Wim wilde gelukkig de vlag hanteren. Dank daar doorvoor Wim. We werden letterlijk naar een uithoek gestuurd voor deze wedstrijd, al was het veld was volgens de spelers best te doen. Wel stond het vol madeliefjes. Was het een voorbode voor een niet al te felle wedstrijd? Wie zal het zeggen?

Feit was dat exact na 59 seconden Mees de 0-1 er al in had liggen. Een houdbaar schot, maar de keeper verkeek zich erop. En toen een minuut of acht Abe de bal van 20 meter over diezelfde keeper schoot leek wederom een grote score in de maak. Helaas holde het spelpeil daarna achteruit. De passes waren slordig en een aantal spelers was er niet helemaal bij. Met een wind die schuin over het veld stond speelde JSV de lange bal en moest de verdediging stevig aan de bak. Gelukkig stond die wel paraat en daardoor beleefde Mathijs eigenlijk een saaie dag.

Na ruim een half uur begon het weer een beetje te lopen. Een prachtige combinatie over veel schijven werd net niet door Sam bekroond. Gelukkig rondde hij later een pass van Abe netjes af en de 0-3 gaf de verhoudingen goed weer. Nog een paar niet te missen kansen daarna, maar die werder door concentratieverlies niet verzilverd. 

De rust was op het veld, al liep de scheidsrechter wel terug naar het secretariaat. Gezien zijn looptempo en de afstand was dat daardoor een lange aangelegenheid. Maar kennelijk nog niet lang genoeg voor een groot deel van ons team. Er was geen enkele bezieling meer bij een aantal spelers en er werd vooral op elkaar afgegeven. We lieten ons meeslepen met de tegenstander die ook niet echt serieus bezig was. Ook een niet-selectieteam mag best fanatiek zijn. Gelukkig nam een aantal spelers bij ons de handschoen op waardoor we aan de kant nog wel wakker bleven.

Uiteindelijk liepen we na een kwartier spelen binnen tien minuten nog wel uit naar 0-6. Jeronymos, maakte ondanks een mindere dag (te laat geworden kennelijk) nog wel twee goals en de sterk en gedreven spelende Abe kopte een goed genomen hoekschop van Levi netjes in. Een hoge score leek nu alsnog in de maak, maar verder wisten we ook nu weer zelfs de mooiste kansen niet te benutten. Daardoor hielden we een beetje katterig gevoel aan deze wedstrijd over. 

Wat positief was: we hielden de nul. Egon speelde een superieure wedstrijd, zoals telkens de laatste wedstrijden. Maxi, Ties en Marijn (bijna had hij in de allerlaatste seconde nog zijn eerste van het seizoen gemaakt) bleven geconcentreerd en toonden strijdlust. Dus kon Mathijs ook zijn eerste 'nul'  bijschrijven. Hulde mannen.

En zo kwam het seizoen ten einde. DVSU wist niet van Hercules te winnen, waardoor we vijfde zijn geworden. Een plek die ons past. We konden het de topploegen best lastug maken maar uiteindelijk verloren we wel alle wedstrijden tegen hen. De wedstrijden van ploegen van vergelijkbare sterkte leverden een aantal gelijke spelen op en tegen de mindere ploegen wisten we dik te winnen,

In de kleedkamer een korte speech en een 'fles' voor de coach en trainers. Het liep niet altijd even soepel met het team maar als we eenmaal op het veld stonden was het vaak plezierig om de ploeg te zien spelen.En de trainingen werden tot het laatst toe goed bezocht. Dus al met al een prima seizoen en voor de meeste spelers kwam daarmee hun juniorenperidoe ten einde.