Gelijkspel voor JO19-3 waar iedereen mee kan leven

Vandaag de laatste thuiswedstrijd voor de JO`19-3. Voor een aantal misschien wel de laatste keer dat ze überhaupt op ons vertrouwde terrein zouden spelen. Tegenstander was Houten JO19-3. Een team waar we met 1-3 van wonnen, maar dat was toen erg close. Met een zonnetje en ca twaalf graden was het heerlijk voetbalweer. Beide teams stonden op tijd op het veld omdat er niet voor ons werd gespeeld en namen de tijd voor een warming-up. Duidelijk was dat de tegenstander de wedstrijd serieus nam en het een mooie pot zou worden.

En dat werd het. Beide teams waren aan elkaar gewaagd en Houten liet zien dat ze prima kunnen voetballen.Nu kunnen wij dat ook en in de eerste tien minuten had Jeronymos al twee keer op de paal geschoten en scoorde Mees via een solo-met-Jeronymos-als-aangever de 1-0. Dat was een sterk begin. Maar na een kwartier raakten we de grip op het spel kwijt. Een aantal spelers kampte al met blessures en het was een hoop gepuzzel om de posities bezet te houden. 

De bal werd niet meer in de ploeg gehouden en steeds meer werd in bijna-paniek de bal naar voren geschoten. Houten combineerde er regelmatig op los en werd steeds gevaarlijk. Een handsbal werd ten onrechte niet afgefloten, Mathijs had een geweldige redding en een 100% kans voor open doel werd niet afgerond. Maar vlak voor de rust was ons geluk toch op en werd een mooie combinatie wel verzilverd: 1-1. 

In de rust een paar aanwijzingen. Iedereen zou 100% moeten geven in de tweede helft wilden we nog kunnen winnen. En meer rust in het spel zou ook helpen. Zo gezegd zo gedaan. We begonnen weer sterk met een bal aan de onderkant van de lat en toen even later Jeroen een bal op doel kopte liet de doellijntechnologie ons in de steek. Scheidsrechter Hans had niet gezien dat de bal drie meter (bron: Mees die ernaast stond) over de lijn was en ook de assistent stond niet op de lijn. Enfin: dat streepte de niet gegeven strafschop voor Houten weer weg en het is ook allemaal lastig te zien voor de arbitrage.

Desondanks kwamen we op 2-1. Egon was mee naar voren gegaan en liep door op de keeper. Die schrok zo dat hij de bal prompt losliet en Egon tikte vervolgens beheerst binnen. Een weinig fraaie goal, maar wel fijn om weer voor te komen. Na een paar minuten was het alweer gelijk. De aanvoerder van Houten (neef van André) was voorin blijven hangen en een verre bal bereikte hem. Even sloot de verdediging niet goed en hij kon daarna 2-2 aantekenen. 

In het resterende deel gingen beide teams voor de winst, maar kregen wij de beste (halve) kansen. Eigenlijk zou een overwinning voor één van beide teams ook te veel zijn geweest. En zo eindigde deze felle, maar zeer sportieve wedstrijd in een remise waar we allemaal mee kunnen leven. Volgende week uit tegen JSV en dan zit het seizoen er weer op.