JO10-1 | Kansrijk

“Het gaat niet om de uitslag, maar om het vertoonde spel” een veel voorkomende uitspraak van een verliezende trainer, die zag dat z’n ploeg meer verdient had. Deze keer kwam de uitspraak vanuit het ‘supportersvak’ en was het, helaas, mee dan waar. De uitslag 3-4 stond is schrik contrast met het aantal kansen, 17-5. Was de efficiëntie in competitieronde 1 buitengewoon hoog, wil de bal er op dit moment maar niet in.

Nu was het wel zo dat onze tegenstander over een prima defensieve lijn beschikte. drie vrouw sterkt, waarvan de keeper vanaf afstand onpasseerbaar bleek. Verder leek het wel of het doel ‘te heet gewassen’ was, want met enige regelmaat zoefde de bal rakelings lang of over.

We begonnen goed, het veldoverwicht was daar en de 1^e kansen ook. Met mooie combinaties werden de spitsen zo nu en dan gevonden, maar helaas schortte het aan de afronding. PVC daarentegen was een stuk effectiever. Eén afvallende bal werd genadeloos hard door een van de verdedigsters in de netten gejaagd en kort daarom werd de eerste scherpe counter direct verzilverd. PVC 2 kansen en direct keken we tegen een 0-2 achterstand aan. Zuur.
Gelukkig bleven we voetballen en hadden we het betere van het spel, maar ja dan moet hij er wel in. Dan gaat de bal er uiteindelijk een keer in. Aan het begin van het 2^e kwart beloonde de jongens zich zelf door een foutje te forceren door hoog druk te zetten en met 2 snelle passes een niet te missen kans te creëren. Hè hè, is dit dan de bevrijdende goal? Helaas het mocht niet baten. Tegen het einde van het 2^e kwart ging de bal vanuit een inbal met een boog over onze verdediging, zo op de voeten van één der PVC’ers. Grrr

Met 1-3 de rust in …, dat moet te repareren zijn, toch? Het 3^e kwart leken de jongens wat moedeloos, omdat het maar niet mocht lukken. Ook de slordigheidjes namen toe. Dit lag niet alleen aan ons, want de jongens en meiden van PVC leken sterker te worden met het geloof in een overwinning. Spannende momenten voor beide doelen, maar geen doelpunten. Hop, nog 12,5 minuut er vol tegenaan zal de uitspraak in de time-out wel geweest zijn. Want het 4^e kwart was het kwart van de wederopstanding. Helaas hadden we nog wel een, ongelofelijk* (mooi), tegendoelpunt nodig om het mes tussen de tanden te zetten. Een waar slot offensief ontpopte zich en het was duidelijk dat onze jongens geen zin in een volgende nederlaag hadden. Vijf minuten lukte het eindelijk om weer een doelpunt te maken. Een schot van de rand van het keepersgebied trof doel, dit na een zeer bekeken en goed uitvoerde steekpass. Het toetje van de wedstrijd kwam ver in blessure tijd, het leek wel of de spelbegeleider onze jongens nog één succesje gunde! Het slotdoelpunt was er eentje om in te lijsten. Misschien niet zozeer de het doelpunt op zichzelf, maar zeker wel de aanval, over 4 schijven, én de doelpuntenmaker. Meegeslopen vanuit de verdedigende linie, werd de bal vakkundig in het doel geschoven.

Als we alle mooie momenten, van beide partijen, op een rij zetten, was het een genot om te zien. Maar hopelijk belonen onze jongens zich in de volgende wedstrijd zelf. We zullen zien.

 * ‘een zondagsshot’ zou het niet mogen noemen, maar een bal die vanaf de middellijn over onze keeper het net vindt … dat komt zelden voor … of euh al 2x in 2 wedstrijden ..ai.