Datum
31 mei 2014
Accommodatie
Onbekend
We mogen het rustig vaststellen: Sporting MC2 heeft dit seizoen een toernooitrauma opgelopen. Of de tegenstanders waren veelal simpelweg te sterk (bij Houten), óf we faalden in de penaltyreeks (bij Everstein), óf we lieten het gewoon onnodig liggen (ons eigen toernooi bij Sporting).
Vandaag moest daar maar eens verandering in komen bij Saestum, in Zeist. Tijdens het zaalvoetbaltoernooi in januari konden we daar weinig potten breken, maar de thuisclub hadden we wel overtuigend verslagen in de reguliere competitie.
De aanloop naar het toernooi was echter weinig hoopgevend. Gina had twee dagen eerder haar voet dubbel geklapt tijdens het Hoge Hoedentoernooi. Daarnaast hadden we de nodige afwezigen en wisten we dat meiden eerder weg moesten voor hun jaarlijkse dansvoorstelling. Jullie trainer/coach, die nog krom liep vanwege zijn deelname aan hetzelfde Hoge Hoedentoernooi, had het er maar druk mee. Gelukkig vond hij net op tijd verdediger Merel uit de MC1 bereid ons te helpen, anders hadden we vandaag met tien man in het veld gestaan …
Met uiteenlopende verwachtingen fietsten we met z’n allen naar het nabije Zeist, waar de thuisclub al klaar stond voor de eerste wedstrijd. Jullie trainer/coach was nog wat chagrijnig door de chaotische en tijdrovende voorbereiding en dat werd nog een tikje erger. Niet omdat het spel tegenviel; integendeel: we domineerden vanaf de eerste minuut. Nee, het kwam door het missen van vele kansen, waaronder zelfs een penalty. De stemming sloeg pas om toen we in de slotfase een tweede penalty kregen, die door Julie prachtig werd ingeschoten: 1-0. De eerste overwinning was een feit.
De tweede wedstrijd was tegen een jongensteam. Een combinatie-elftal van de D3 en D4 van Saestum nam de plaats in van een meidenteam dat had afgezegd voor dit toernooi. We maakten een vliegende start door een snelle openingsgoal van Robin. Ook daarna kregen we nog de nodige kansen, terwijl de jongens nauwelijks gevaarlijk werden. Ook deze tweede overwinning was dan ook meer dan verdiend.
Zou het ons dan toch een keer lukken? Eerst nog de pot tegen GVVV MC1, die we niet moesten onderschatten. Ook in deze wedstrijd hadden we een veldoverwicht, met onder meer een prachtig schot van Ruby op de lat. Nadat de tegenstander nog een mooie kans had gemist, wisten we het zeker: we geven het nu niet meer weg. Met de 0-0-eindstand wisten we dat we bovenaan waren geëindigd.
Nadat nog wat leuke teamfoto’s waren genomen, vertrokken we op de fiets met de gebruikelijke vaantjes en een grote beker naar huis. En wisten we dat het toernooitrauma van de MC2 tot het verleden behoort.
