JO12-1 sluit af in stijl

Met een zwaarbevochten 3-2 overwinning op Hooglanderveen heeft JO12-1 een mooi seizoen sterk afgesloten. Dat seizoen begon in augustus nog wat moeizaam met een zware nederlaag in een oefenduel tegen UVV. Een hoofdklasser als tegenstander was misschien ook wel wat ambitieus voor een team dat officieel geen selectie was, maar liever tegen leeftijdsgenoten speelde dan tegen een jaar oudere kinderen. En dus JO12-1 werd. Al in die oefenwedstrijd werd duidelijk dat er veel voetbal in het elftal zat. In de loop van het seizoen heeft het team zich als selectieteam gepresenteerd en ook als zodanig gepresteerd.

In de competitie ging het crescendo. Ruime overwinningen, een paar keer met dubbele cijfers. Met goed combinatiespel over de flanken en mooie doelpunten. De topper tegen PVCV wonnen we met 1-0, door keihard te werken en met steun van een grote en luidruchtige ouderschare. Waarna de titel eigenlijk al binnen was. Door de onbegrijpelijke regels van de Knvb en de idioot lange winterstop duurde het nog even voordat we dat konden vieren.

Ongeslagen kampioen met negen overwinningen en één gelijkspel. Met steeds beter spel, meer inzet en veel spelplezier. De door coach Micha ingevoerde regel om een uur van te voren te verzamelen viel (met name de ouders) af en toe zwaar, zeker bij uitwedstrijden om half negen ‘s ochtends, maar had wel het gewenste effect: een team dat fel en geconcentreerd aan de wedstrijd begint.

De promotie naar de tweede klasse was vanzelfsprekend, maar het was een klasse hoger wel even wennen. Ineens bood elke tegenstander stevig weerwerk en hadden we niet voldoende meer aan één goede helft. We begonnen met een gelijkspel, maar daarna volgden een stel nederlagen, twee keer zelfs vrij stevig. Halverwege de tweede seizoenshelft begon het weer te draaien. Met drie overwinningen op rij in de laatste drie wedstrijden en een verdiende plaats in de middenmoot als logisch gevolg.

Voetbal en groep acht gaan soms lastig samen, hebben de trainers gemerkt. Toetsen en schoolkeuzestress vreten energie. De laatste maanden verliepen de trainingen soms rommelig en sloom, maar in de wedstrijden stonden we er. Nog belangrijker: het team heeft veel vooruitgang geboekt, technisch, tactisch en mentaal. De spelers begrijpen nu dat je wedstrijden samen wint en samen verliest. Dat je met positieve coaching verder komt dan met iemand anders de schuld geven. Complimenten daarvoor.

Dank ook aan alle ouders die ervoor zorgden dat de kinderen altijd op tijd waren – nou ja, bijna altijd – en dat alle zaken rond de wedstrijd (invallers, administratie, vervoer, fruit, materiaal, scheidsrechter en vlaggen) perfect geregeld waren. En nu op naar de toernooien en de zomer!