MO15-1 kopieert zichzelf

Deze zaterdag stond de eerder afgelaste thuiswedstrijd tegen VRC op het programma. In de najaarscompetitie is dit elftal kampioen geworden in de 2^e klasse, maar die klasse ken ik niet. De kracht van dit team was op voorhand dus onbekend.

In de 1e helft speelden de meiden, wat mij betreft, behoorlijk onder hun kunnen. Het leek wel of ze voor het eerst samenspeelden. Speelsters liepen elkaar in de weg op posities waar ze niets te zoeken hadden en er vielen gaten op het middenveld doordat er veel te diep gespeeld werd. Desalniettemin kregen we een aantal kansen. De beste al vrij snel maar in plaats van meteen te schieten moest er nog gekapt (de verkeerde kant op) en dus weer gedraaid worden. Weg kans! Ook Nina schoot een paar keer op de goal. Maar die waren laag en houdbaar en dus niet de schoten die we van haar gewend zijn.

VRC kwam af en toe gevaarlijk door (vooral via de rechterspits) en won veel duels (op fysiek). Hun eerste echte kans was meteen raak (dat soort ‘tegenslag’ is ons inmiddels maar al te bekend) maar verder heb ik geen echte kansen gezien.

De Sporting meiden hadden zelf ook door dat het niet liep, maar ze konden niet aangeven waarom. In de pauze hebben we, net als de vorige wedstrijd, aangegeven dat we fysieker moeten spelen en ons niet moeten laten intimideren. Omdat er iets moest gebeuren zijn we ook anders gaan spelen. Yuna kwam in de spits erbij en op het middenveld vormde Aurora met Cato (en later Kim) een blok.

Die tactiek werkte goed en de meiden speelden een volstrekt andere 2^e helft. VRC was nog amper gevaarlijk (op een bal die voorlangs schoot na) en wij kregen een behoorlijk aantal kansen. Zowel Anna als Nina schoten een paar keer net over. Een bal van Anna werd door de VRC keeper uit de kruising gewerkt. Aurora schoot een erg goede kans ruim over en ook Isa schoot nog 1-2 keer op de goal. Eén van de schoten van Nina trof wel doel en daar was de aansluiting 1-1. Uiteindelijk was het Yuna die met 2 echte spitsengoals de eindstand van 3-1 bepaalde.

Al met al geen hele goede wedstrijd van de meiden maar wel een wedstrijd waarin ze, weer, veerkracht tonen en in de 2^e helft prima terugkomen na een achterstand. Wat dat betreft een kopie van de vorige wedstrijd. Al was de winst zonder meer verdiend, de coaches waren opgelucht want het ging moeizaam. Maar liever een moeizame wedstrijd winnen dan een goede wedstrijd, met heel veel kansen, verliezen. Dat hebben we dit seizoen al voldoende meegemaakt.