Promotie Hoofdklasse na tumultueus duel in Amsterdam

Op stelling: Koen, Noam, Tjai, David, Luca (Luuk), Bram, Carel, Jouke (Michael), Morritz (Kane), Gijs (Berend), Wouter (Joost)

Allereerst gaan de felicitaties uit naar de spelers en de staf van Sporting70 A1. Promotie naar de hoofdklasse in het seizoen 2016-2017. Voorwaar een knappe prestatie.                                                   

Zelden zal een nacompetitie zo onvoorspelbaar, wonderbaarlijk, buitensporig en daardoor spannend zijn verlopen. Even terug naar de opzet van de nacompetitie. Vijf teams strijden via het spelen van een halve competitie om de eerste plaats, want die alleen geeft recht op promotie. Sporting70 won de eerste twee wedstrijden maar de derde tegen Elinkwijk ging verloren. Hierdoor kwamen drie teams op gelijke hoogte, Alliance’22, Elinkwijk en Sporting’70, ieder met een nederlaag. Het doelsaldo van Sporting70 was vorige week het beste. SDZ gooide roet in het eten omdat het vorige week in Haarlem bij Alliance’22 niet kwam opdagen. Wat zou de KNVB doen? Uit de nacompetitie halen, 3-0 verlies partij of opnieuw laten spelen. Opnieuw spelen kwam er uit de hoge hoed, afgelopen donderdag. Uitslag 5-0 voor de Haarlemmers. Elinkwijk had woensdag 8 juni met 4-2 gewonnen van de Valleivogels. S De balans opmakend na donderdagavond. Sporting’70 moest bij SDZ met vijf doelpunten verschil winnen om Alliance’22 voor te blijven. Bij een winst van vier doelpunten verschil zou Alliance’22 promoveren omdat zij de strafschoppenreeks van Sporting’70 hadden gewonnen. Elinkwijk was zo wie zo uitgeschakeld bij winst van Sporting’70. Sporting’70 deed het, met 8-0 werd gewonnen van SDZ. Alleen de manier waarop is er één om niet vrolijk van te worden.

En nu naar de wedstrijd in Amsterdam-west tegen de gastheren SDZ. Sporting’70 trok met een grote schare spelers naar de hoofdstad en deed een gedegen warming up. Hoe anders was dat bij de tegenstanders. De leider moest nog spelers optrommelen, een grensrechter regelen (deed hij uiteindelijk zelf) en een coach voor op de bank. De trainer ontbrak. Tien minuten voor de wedstrijd kwamen ze één voor één, sommige met een gezicht als een oorworm, het veld op. Uiteindelijk bleken het elf spelers te zijn. Sporting’70 begon goed aan de wedstrijd en het kreeg bij vlagen ook veel ruimte. Enkele behendige spelers van SDZ zorgden er voor dat de verdediging van Sporting’70 gesloten moest blijven. Koen moest nog een keer vol gestrekt naar de hoek om een treffer te voorkomen. Drie levensgrote kansen kreeg Sporting’70 al in het eerste kwartier. Een mooie aanval over rechts deed Wouter de bal strak voor het doel belanden. Morritz kon intikken. De tweede van Gijs, een schuiver in de hoek, ontstond na wat heen en weer gepingpong in het strafschopgebied. Jouke tikte de derde binnen. De vierde van Wouter werd door vermeend buitenspel afgekeurd. Een smetje op het blazoen van Sporting’70 was dat de scheidsrechter, na een protest van de grensrechter, een supporter vermanend moest toespreken. Niet de eerste keer. Het beïnvloedde ook onbewust de wedstrijd. En dit alles na ruim een half uur spelen.

Een overtreding vol op de enkel leverde het eerste rood op. Protesten hielpen niets en het duurde even voordat die speler volgens de regels van het veld af was. De sfeer werd er niet beter op. De linkerflank speler liep al vanaf minuut een te foeteren en had beduidend last van de ramadan. Sporting’70 mocht ingooien, al had de scheidsrechter voor een overtreding van Sporting’70 kunnen fluiten. Deze speler werd het te machtig en trapte de bal weg. Toen de scheidsrechter lachend hier wat van zei (wat is niet bekend) vloog hij de scheidsrechter aan. Een medespeler kon hem net op tijd tegenhouden anders was de scheids tegen het kunstgras aangegaan.  Het tweede rood en het gevolg: 10 minuten lang onzekerheid wel of niet doorspelen. De grensrechter gaf er de brui aan en verdween. Met 11 tegen 9 werd de wedstrijd hervat. Sporting’70 was zoekende en speelde te traag en te breiend. Voor de rust bleef het 0-3.

Na de rust het zelfde beeld. SDZ bleef goed gegroepeerd voetballen met als consequentie dat ze alleen maar konden tegenhouden. Kansen kregen ze niet meer.  De vierde treffer kwam na een ingestudeerde vrije trap. Wouter tikte binnen. De vijfde en verlossende treffer kwam ook uit een vrije trap. Dit keer rechtstreeks in het doel door Luuk. De druk was van de ketel. Wouter maakte de zesde en Berend de zevende. SDZ wilde vervolgens niet meer aftrappen en na weer lang soebatten werd de wedstrijd weer hervat. Na wat heen en weer getik bleef de bal te lang op het veld liggen omdat SDZ niets deed. Joost maakte van de gelegenheid gebruik om de achtste treffer te laten aantekenen. Met nog een kleine tien minuten te spelen wilde SDZ helemaal niet meer en de scheidsrechter maakte aan dat lijden een einde. Dolle vreugde en uitbundige pret barstte los in de Sporting’70 gelederen. En o ja de strafschoppenserie. Verplicht na iedere wedstrijd. En wie verscheen als eerste Sporting’70 speler: ja Cas Beesems. Genietend trapte hij raak, voor velen een emotioneel moment om hem weer op het veld te zien. Daarna werden de strafschoppen een waar trucen festival. De mooiste: eerst je schoen uittrappen en in de loop op je sok raak schieten. De grootste mislukking. Wouter die in de aanloop zich omdraait en met de hak wil scoren. Blijven oefenen Wouter.

De terugreis werd in voetbaltenue aanvaard. Cas de trainer kreeg een waterdoop aan de Voorveldselaan. Dat is het lot van een trainer die de A1 van Sporting’70 laat promoveren. Tot in de laatste uurtjes werd er in de kantine van Sporting’70 en daarna in de stad een feestje gevierd. Een lang en zwaar seizoen zit er op. Voor spelers, staf, supportersschare en de verslaggever.

Van uw verslaggever