De Trilogie van Joost

In de heenwedstrijd had de D1 thuis met 6-1 over HDS gewalst en daarnaast had HDS tot nu toe slechts drie schamele puntjes na winst op Renswoude dus de verwachting was een eenvoudige ‘ walk in the park’ voor de D1.
Het was echter wederom een koude natte dag en de D1 zat in een klein dalletje na twee verliespartijen op rij tegen conccurrent Candia en in de beker tegen Odijk.
Helaas zat de D1 niet in een dalletje maar kennelijk in een Grand Canyon want bij rust stond men 2-0 achter.
Matthijs en David hielden geen donderspeech meer maar bleven rustig.
Als moderne trainers weten zij dat een donderspeech maar incidenteel werkt en na twee nederlagen was de hoop dat de spelers nu maar zelf kritisch naar oplossingen zouden gaan zoeken en zelf gingen corrigeren.

Dat gebeurde ook. De middenvelders van de D1 wisten de vleugels Cas en Pieke veelvuldig te bereiken en de ene na de andere voorzet van de achterlijn werd voorgeslingerd.
Helaas kwam er geen doelpunt en de supporters van de D1 langs de lijn begonnen zich meer en meer te roeren met positive aanmoedigingen.
Men voelde dat het kon maar dat de laatste push net ontbrak.
Inmiddels waren er nog maar 14 minuten te gaan en stond de D1 nog steeds met 2-0 achter.

Toen gebeurde het ongelooflijke en voltrok zich een wonder die in de overlevering verder ook wel de ‘Joost trilogie’ wordt genoemd. Joost Groenendijk werd door Matthijs ingebracht en mocht gelijk aanleggen voor een vrije trap. Althans een poging daartoe want de bal lag op een slordige dertig meter van het doel. Voor onze Joost geen probleem want de ‘knuckle ball’, hoogzwanger van effect, vloog van links naar rechts en van boven naar beneden uiteindelijk door de benen van de HDS keeper in het doel. Stand 2-1..

Vijf minuten later, zelfde recept maar dan van 25 meter. Stand 2-2.

Daar 2-2 niet genoeg was werd Jonas een linie naar voren geschoven om nog meer druk te zetten op HDS. Dat bracht risico’s met zich mee en toen bij een HDS counter de scheidsrechter, Carlo de grensrechter, ging overrulen stond het opeens 3-2 voor HDS.

Maar gelukkig was daar het moment waarbij de trilogie van Joost werd afgerond.
Nu lag de bal een meter of tien over de middenlijn, de middencirkel werd net niet geraakt.
Dit keer geen zwabberbal maar een droge knal die de keeper alleen van horen zeggen heeft meegekregen.

Stand 3-3 en nog drie minuten te spelen....

De al de hele competitie voortreffelijk spelende Guido was verantwoordelijk voor het slotakkoord. Via de kluts in de zestien schoot hij gedecideerd de bal binnen, 3-4 voor Sporting en de drie punten gingen mee naar Utrecht. Nadat bekend was geworden dat naaste belager Candia had verloren van Dovo was het feest compleet.

Pfff, een gedenkwaardige wedstrijd waar nog vele Sporting generaties over zullen verhalen.