Don speelde de laatste paar jaar zondags samen met ons 7 tegen 7 op het kunstgras van Sporting ’70. We hebben Don leren kennen als een goedlachse, energieke en gedreven voetbalmaat met een goed oog voor de goal. Daarnaast was hij een zeer aimabel, gedreven en levenslustig persoon.
Naast zijn liefde voor voetbal was Don ook iemand die graag mee op (voetbal)avontuur ging. Zo was hij vorig jaar één van de deelnemers aan de voetbaltrip naar Zweden. Enthousiast als hij was, had hij speciaal hiervoor een paar nieuwe kicksen gekocht, met geel en blauw, de kleuren van de Zweedse vlag. Op deze schoenen scoorde hij alle Sporting ‘70 doelpunten, wat ons wel vier uitdoelpunten opleverde, maar helaas niet de overwinning (5-4).
Omdat deze trip zo goed bevallen was, ontstond het idee om ook dit jaar een voetbaltripje naar het buitenland te maken. Dat zou dan Italië worden, waar Don in Bagnoregio een huisje had. Omdat hij de maanden juli en augustus in Perugia verbleef, had hij vlak voor zijn vertrek een conceptprogramma opgesteld met, naast de wedstrijd zelf, ook de nodige tripjes in de omgeving met lekker eten en drinken. Oftewel, genieten op z’n Italiaans. Het mag tragisch genoeg niet zo zijn...
Don laat een gat achter, niet alleen bij zijn gezin, zijn vrienden en collega’s, maar ook bij ons op het kunstgras.
 |
De boodschap is hard, is echt,
Ongeloof, onbegrip, onterecht.
Niet te verklaren,
Ver van me weg blijven staren.
Ademloos besef ik dat een vriend verdween,
Niemand bij hem, heel alleen.
Kwam de dood met volle kracht,
Als dief in donkere nacht.
Met vragen die onbeantwoord voortbestaan,
Probeer ik nare gedachten weg te slaan.
En haal ik mooie dingen op uit recent verleden,
Nagenieten bijvoorbeeld... van zijn goals in Zweden.
(C’est Rien)
|
|
