Koos doet een stapje terug

En veel ouder dan zijn directe tegenstanders in de reserve vijfde klasse. Die passeerde hij even goed vaak nog verrassend eenvoudig. Bij voorkeur via een stiftje of een balletje tussen de benen. Zoals afgelopen zondag nog tegen Ardahanspor. Na zo’n moment nam de tegenstander die man met dat slordige grijze haar en sportbrilletje ineens een stuk serieuzer. 

Koos speelde acht jaar bij Sporting, de laatste jaren als hangende spits in Sporting 3. Daarvoor maakte hij bijna twee decennia deel uit van het journalistenteam van UVV zaterdag. Als dispensatiespeler: Koos schrijft kinderboeken. In een nog grijzer verleden speelde hij bij het Haagse GDA.

Gretig en soepel. Koos deed nooit een warming-up en wilde altijd voetballen. Ook op z’n 62^e chagrijnig als hij ernaast stond. ‘Volkomen onterecht’. Daarom gaat Koos ook gewoon door. Bij 7x7 op zondagochtend. Het Hogehoedentoernooi natuurlijk. En als een team een mannetje tekort komt, kun je hem altijd bellen. Koos’ credo: ‘Nooit stoppen met voetballen’.