MO17-1 start met een klein verlies in de 4e divisie

De eerste wedstrijd in de 4^e divisie West is tegen Always Forward MO17-1 uit Hoorn. Een spannende dag voor iedereen in en rond het team. Vandaag worden een aantal vragen beantwoord. De belangrijkste daarvan waarschijnlijk ‘Kunnen we dit hoge niveau een beetje aan?’.

Op basis van de eerste wedstrijd is mijn antwoord een volmondig ja (maar wat zegt één wedstrijd?). Want ondanks het kleine verlies hadden we een deel van de wedstrijd het beste van het spel en kon de wedstrijd 2 kanten op vallen. Helaas was het niet Sporting’70 wat scoorde maar Always Forward, uit een corner, in de laatste 5 minuten.

Maar oh, oh wat voetbalden de meiden een lekker pot, zeker in de 1e helft. Het 2^e deel van de 1^e helft en het 1^e deel van de 2^e helft waren we mijn inziens gewoon beter. En natuurlijk werden er fouten gemaakt, maar de tegenstander maakte er meer. Helaas konden we daar niet van profiteren.

Met net wat meer zuiverheid in de passing en elkaar beter begrijpen hadden we ongetwijfeld gescoord. Maar ja, het waren dus die (op dit niveau) belangrijke details die ons niet de voorsprong gaven. In de 1^e helft telde ik zeker 3-4 behoorlijke kansen. De beste toen de keeper grabbelde en onze vleugelaanvaller een fractie van een seconde te laat was om de beslissende tik te geven. De mooiste toen de andere vleugelaanvaller na een lekkere actie de spits wegstuurde maar die liep eerst een halve meter de verkeerde kant op en daardoor was de kans verkeken.

Maar de 1^e helft was aanleiding tot een groot compliment aan de meiden, gewoon goed gespeeld! En wie had dat gedacht, want de meiden van Always Forward leken voor de wedstrijd een stuk groter, ouder en imposanter dan wij. Ik zag onze meiden dan ook vooral steelse blikken werpen en een paar keer slikken. Maar zo zie je maar, dat zegt niets!

De 2^e helft was helaas anders. De eerste 10-15 minuten gingen nog wel maar daarna werd het rommelig en verloren we onze grip op de wedstrijd. Een mogelijke reden is dat onze 10 er na een overtreding (gele kaart werd gegeven!) met een, op het oog, akelige knieblessure afging. Gelukkig was er op het complex een fysio aanwezig die haar erg goed heeft geholpen en adviseerde om de huisartsenpost te bellen om vervolgens langs het ziekenhuis te gaan. Daar bleek de schade gelukkig erg mee te vallen. Al zijn we haar wel 2 wedstrijden kwijt. Maar dit akkefietje ging misschien toch (onbewust) in de koppies zetten en vanaf de bank kreeg ik het niet meer recht gezet. Wat daarbij ongetwijfeld meespeelde was dat ik zeker 20 minuten telefonisch in de wacht heb gestaan bij de huisartsenpost en niet meer gefocused was op wat er in het veld gebeurde. Kortom er was bijna geen coaching meer.

Dan hoop je nog dat je de wedstrijd uit kan zingen met 0-0 maar dat was de meiden helaas niet gegund. Erg jammer en de meiden waren vooral heel teleurgesteld na deze enerverende wedstrijd.

Na zaterdag kunnen we de niveau-vraag overigens beter beantwoorden. Onze tegenstander voor die dag won namelijk met maar liefst 10-1 hun eerste wedstrijd. Kortom het blijft nog even spannend…….