'Ik ben verketterd, verdoemd en gebroken'

Het AD vandaag publiceert vandaag de blog van Nanne waarin hij terugblikt op zijn stoppen. Voor iedereen die dit niet heeft gelezen hieronder zijn verhaal. Ik wil graag dat iedereen dit goed leest en en onderstaande in zich opneemt. 

Niet ter zake doet nu dat wie het voetbal kent weet dat er vanuit verschillende kanten bekeken de belevenis anders is. Wie Nanne kent en Sporting70 kent, weet dat dit niet de normale gang van zake is maar een uitzondering is. Een uitzondering waar wij niet trots op zijn. Wel proberen wij hiervan te leren en er een positief vervolg aan geven zodat wij er uiteindelijk als club beter van worden. Dit past ook bij onze inzet om tot een goed en veilig sportklimaat voor iedereen te komen. 

Wel ter zake doet nu dat wij met z'n allen meer moeten beseffen, dat een wedstrijd om mensen en hun beleving gaat. De twee teams én de arbitrage hebben elk hun eigen rol om er iets moois van te maken. Met een goed gevoel kunnen terug kijken lukt alleen als iedereen zich tijdens -en zeker ook na- de wedstrijd bewust is van wat hij of zij doet. Dat de passie tijdens de wedstrijd hoogtij kan vieren en de adrenaline daarna soms in banen moet worden geleid is niet nieuw. Dat hoort erbij. Blijft (wederzijdse) frustratie echter hangen, dan gaat het niet vanzelf goed en moet je er samen ervoor zorgen dat dit wordt opgelost. Erover praten en elkaar aanspreken dus. Wat dat betreft is het eigenlijk heel simpel. Toch doen wij het te weinig. 

Als bestuur zijn wij er om te helpen onze mooie club mooier en beter te maken. Op allerlei gebied, en zeker ook op het gebied van onderling contact tussen de leden. Zijn er wrijvingen en worden die tijdig herkend en opgepakt dan gaat herstel meestal soepel. Maar soms ook niet als zaken langer doorsudderen. Zonde en vaak niet nodig. Vandaar onze oproep "Loop er niet mee alleen mee door". Samen zijn wij Sporting 70.

Het volledige artikel in het AD is hier te lezen "Ik ben verketterd, verdoemd en gebroken'